Τα σχόλια και το γιατί τους

Δεν πιστεύουμε στην ύπαρξη των σχολίων. Γιατί θεωρούμε πως εκτός από την αννταπόκριση των καλοπροαίρετων ή και των κακοπροαίρετων, αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της εξωστρέφειας για τα ιστολόγια. Αποπροσανατολίζουν τον αρχικό σκοπό που είναι η έκφραση και ανοίγουν την όρεξη σε διάφορους να καλλιεργήσουν τις δημόσιες σχέσεις τους.
Εμείς φτάσαμε ως εδώ πλήρεις. Δε ψαρεύουμε θαυμαστές και είμαστε πιο ευαίσθητοι από του άλλους στο ελάττωμα να επηρεαζόμαστε από τα σχόλια. Αφού λοιπόν δεν έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε σ' αυτές τις σειρήνες και τις προξενήτρες του Αι Τζι Πι, σαν τον Οδυσσέα στις Σειρήνες, περνάμε δεμένοι στο κατάρτι, αρκούμενοι στη μουσική από τα σχόλια των άλλων σελίδων. Των όποίων θαυμάζοντας τη δύναμη και το θάρρος να τα έχουν ανοιχτά συμμετέχουμε κι εμείς κάπου κάπου. Και στα λινκ μπλογκ θα θέλαμε να συμμετέχουμε, αλλά έχουμε χάσει τους κωδικούς. Οπότε μη μας βάζετε κι εσείς λίνκ κι είμαστε εντάξει.
Μας αρκεί η κατάθεση της σκέψης μας και οι λίγοι εκλεκτοί που κάνουν τον κόπο να μας στέλνουν κανένα γράμμα. Θα προτιμούσαμε μόνο για πληροφορίες για βιβλία...

Καταλάβατε, δεν είναι από επιθυμία αποκλεισμού, είναι από την αδυναμία μας μήπως παρασυρθούμε από το σκήπτρο της δολερής. Διότι αυτή μεν χαμογελάει πάρτο λέγοντας κι εσύ, αλλά εμείς δεν θα πάρουμε. Διότι το μυαλό με τους αριθμούς και τα μπράβο κάτι παθαίνει κι αρχίζει να σκέφτεται τον αναγνώστη του ιστολογίου κι όχι τι διάβασε. Να μας φυλάει ο Θεός των πολιτιστικών συντακτών! Και επειδή έχουμε δει πολλά σεβαστείτε την αδυναμία μας.

Κατά τα άλλα θα αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα πάνω δεξιά να προσθέτουμε όσους περισσότερους δεσμούς για την ποίηση βρούμε. Άλλα διαδικαστικά προσώρας δεν έχουμε.
Και συγχωρήστε μας αν άλλα περιμένατε κι άλλα βρήκατε σε αυτό το κείμενο.